Dit zijn alweer de laatste algemene beschouwingen van deze coalitieperiode. Een periode waarin lokaal veel bereikt is. De Onderdoorgang is gerealiseerd, de Grindweg is opnieuw ingericht, Noordwolde bruist, naast het dorpenfonds is er nu ook een ondernemersfonds én een toeristisch investeringsfonds ingesteld, er heeft een scholenfusie plaatsgevonden, er zijn weer vele projecten in de dorpen ondersteund, de lasten voor onze inwoners hebben we ook in de crisis laag kunnen houden en onze financiële positie is enorm verbeterd.
Tegelijkertijd is er deze periode ook veel veranderd met betrekking tot ons bestuur, de vergaderorde en burgerparticipatie. De commissies zijn weer ingevoerd ter bevordering van de besluitvorming . Onze inwoners hebben de gelegenheid gekregen om vaker en op verschillende manieren in te spreken bij de raad om onderwerpen onder de aandacht te brengen. Onze raadsvergaderingen en commissievergaderingen zijn naast geluidsopnamen nu ook live op beeld te volgen en terug te kijken. We hebben afgelopen maand na 12 jaar afscheid genomen van Gerard van Klaveren als burgemeester van Weststellingwerf. Zijn opvolger, André van de Nadort, zal direct na de zomer aan de slag gaan. En sinds vorige week is de nieuwe griffier beëdigd en zullen we komende maanden verder werken aan de uitbreiding van de griffie.
En toch is er een groot deel van de kiezers ontevreden en voelt zich niet gehoord. Waar komt dat dan vandaan?
Is dit omdat we het landelijk gezien dan niet goed doen? Laten we daar eens dieper induiken. Kijken we naar de ‘Wereld Concurrentie Index’ die jaarlijks wordt opgesteld en waarbij op basis van honderden indicatoren landen worden gerangschikt dan staat Nederland in de top 10 van meest concurrerende economieën ter wereld. Dit geldt ook voor de soortgelijke concurrentieranglijst die het World Economic Forum jaarlijks uitbrengt. Als we dan ook nog even naar de ‘Wereld Innovatie Index’ kijken, die de innovatiekracht van landen meet, dan staan we zelfs in de top vijf.
“Maar er is meer dan economische groei alleen” hoor ik partijen nu al denken. En dat klopt. En daarom brengt de Verenigde Naties jaarlijks het ‘World Happiness Report’ uit. In dit rapport wordt geluk gedefinieerd aan de hand van factoren als: gelijke verdeling van welvaart, sociale verbondenheid, vertrouwen in de samenleving en de overheid, kwaliteit van de zorg en vrijheid. Op deze lijst staat Nederland op de zesde plaats van de lijst van gelukkigste landen ter wereld. We moeten alleen Noorwegen, Denemarken, IJsland, Zwitserland en Finland nog voor ons dulden. Nederland scoort vooral goed door de lage inkomensongelijkheid, die al sinds de negentiger jaren afneemt.
Natuurlijk is er op ieder ranglijstje wel wat af te dingen. Neemt men de juiste indicatoren mee? Zijn cijfers van verschillende landen te vergelijken? Valt concurrentie of innovatie wel te meten? Daarom heeft het Financieel Dagblad al deze ranglijsten eens bij elkaar gevoegd en tot één ranglijst der ranglijsten gemaakt. En wat blijkt? Als je al deze ranglijsten bij elkaar optelt dan komt Nederland na Zwitserland uit op een tweede plaats als beste land om in te wonen. Zo slecht doen we het als land dus blijkbaar niet.
Als het lokaal én nationaal dan allemaal best goed gaat dan zou het natuurlijk op mondiaal niveau nog helemaal mis kunnen zijn.
Terrorisme, IS, oorlog in Syrië, schietpartijen, hongersnood, de opwarming van het klimaat en de massale vluchtelingenstromen in de wereld. Niets dan treurnis en ellende als je het nieuws aan zet of de krant open slaat. Het is die blik die de angst en het verlangen naar vroeger voeden waarop Donald Trumps campagne was gebouwd en waarom 58 procent van de Britten voor de Brexit hebben gestemd. Na een halve eeuw van zich uitbreidende burgerlijke vrijheden, stijgende inkomens, teruglopende armoede en steeds betere gezondheidszorg stellen velen dat het leven vandaag de dag slechter is dan 30 jaar geleden.
Maar klopt dit wel? Uit onderzoek, wat vervolgens prachtig is opgeschreven in het boek Progress van de Zweedse Johan Nordberg, blijkt dat niets minder waar is. We hebben meer vooruitgang geboekt in de afgelopen honderd jaar dan in de eerste 100.000. De afgelopen vijfentwintig jaar hebben elke dag 285.000 mensen, die dat voorheen niet hadden, toegang gekregen tot veilig water. En in de afgelopen vijftig jaar is de armoede in de wereld meer afgenomen dan in de voorgaande vijfhonderd jaar. Met welke maat je ook maar meet, nagenoeg alles staat er opmerkelijk beter voor dan sinds mensenheugenis ooit het geval is geweest.
En natuurlijk gebeuren er elke dag nog steeds vreselijke dingen die nooit hadden mogen gebeuren. Onze oproep is niet om dit te bagatelliseren. Onze oproep is wel om dit in perspectief te plaatsen. Als VVD zullen we ons blijven inzetten om Weststellingwerf elke dag weer een beetje beter en mooier te maken. En komen we zaken tegen die niet kloppen dan zullen we die zeker aanpakken. Maar laten we vooral ook trots zijn op onze mooie gemeente en ons mooie land. “Want het is best een gaaf land om in te wonen!”, aldus onze Minister-President Mark Rutte. En Weststellingwerf is een prachtige gemeente om in te wonen, werken en te recreëren.
Algemene Beschouwingen – VVD – Een ontzettend gaaf land
Roelof Theun Hoen – Fractievoorzitter VVD Weststellingwerf
